Organization of the Petroleum Exporting Countries, albo OPEC, czyli Organizacja Krajów Eksportujących Ropę Naftową to jedna z najpotężniejszych organizacji zrzeszających państwa na świecie. Nie dlatego, że państwa członkowskie mają potężne armie, albo są silne dyplomacją – choć czasem tak jest. Prawdziwa siła OPEC leży jednak gdzie indziej – razem kontrolują one około 40% produkcji ropy naftowej na świecie, a ich rezerwy wynoszą ponad 70% wszystkich znanych rezerw. Jakby tego było mało, ich głos jest na tyle silny, że wpływają również na inne państwa produkujące ropę tak, że w praktyce decydują o cenach ropy na całym świecie.
Do kartelu obecnie należą: Algieria, Angola, Arabia Saudyjska, Ekwador, Gabon, Irak, Iran, Katar, Kuwejt, Libia, Nigeria, Wenezuela oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie.
Początki OPEC sięgają czasów tuż po zakończeniu II Wojny Światowej, kiedy to Wenezuela oraz Iran zaprosiły Irak, Kuwejt i Arabię Saudyjską do wspólnego stołu w celu lepszej komunikacji między państwami produkującymi ropę. W tamtym czasie monopol na rynku produkcji ropy miało tzw. „siedem sióstr”, spółek kontrolujących blisko 85% wydobycia na świecie, z których pięć było w rękach USA, a dwie – Wielkiej Brytanii oraz Wielkiej Brytanii i Holandii. Stworzenie wspólnej przestrzeni do rozmów przez te pięć państw było więc próbą odzyskania wpływu na rynek i stworzenia przeciwwagi.
W końcówce lat 50. spółki kontrolujące większość wydobycia zdecydowały o znaczącej obniżce cen ropy naftowej. To zirytowało państwa, w których ropa była wydobywana, a w konsekwencji doprowadziło do powstania, w 1960 roku, organizacji OPEC.
Wzrost znaczenia kartelu nastąpił w 1973 roku, kiedy kraje członkowskie zadeklarowały embargo handlowe przeciwko USA w odwecie za poparcie Izraela w wojnie Yom Kippur. Embargo okazało się nadzwyczaj skuteczne, ceny ropy poszybowały o ponad 400% i spowodowały potężny kryzys w USA.
Od 1980 roku w obradach OPEC jako obserwatorzy uczestniczą przedstawiciele Egiptu, Meksyku, Norwegii, Omanu, Rosji i innych producentów ropy; spotkania te funkcjonują jako nieformalne miejsce koordynacji cen ropy dla całego świata, w praktyce czyniąc państwa członkowskie jednymi z najpotężniejszych na świecie.